بیا یکدم تو از بهرِ تماشا
ببین چه جلوه هائی داره اینجا
بوَد کارِ خداوند تعالی
میان کوه ودشت گل لانه کرده
که ورزن را کنون گلخانه کرده
بنفشه با شقایق هم نشین است
تمام دشت ورزن اینچنین است
بوَد لاله عروس دشت ورزن
بیا بنشین کنار چشمهء من
بنوش یک جرعه از آب گورا
تو شاکر باش ببین لطف خدا را
زِ حال مردمانش گویم حالا
همه ساده دل ومهمان نوازند
همه زحمتکش‌اند و سرفرازند
که زادهء امام چهارم اینجا
بوَد پشت و پناه ورزنی ها
روَم تا من ببوسم بارگاهش
که باشیم ما همیشه در پناهش
خانم مینوسلمانیان واریانی ۱۳۸۲/۱۰/۲۳
