میخوام اَمرو واسانِت بگم کرج کُجِه دَرِه
آدرس و نشان هادَم تا بدانی کجه دره

در و دروازهء البرز یه کِلاکِ با صفاست
هیبت و صولت او بر همه مردم آشناست

پا رِ به جاده بیهَشتای یه حصار مِینی بِرار
وسیه، سرجوبِ زیبا رِ میبینی تو ای خُوار

تونل و رد که کُردی دِهِ زرندی اونجِه یه
خوش سخن تر زِ زرندی یالِ بیلقان کُجِه یه

یه کُهَن درخت دَرِه داخلِ سروِدار برار
خدا قسمتت کنه بدی‌یَنِ درخت خوار

هلو و گلابی و انگور و سیبِش محشره
نام آبادی زیبا و قشنگش کُـندره

نَـمِرک بیخِ کوهِ پورا دره، اِی کرجی
خدایار خان مالِکِش بو به خدا رنج بکشی

دِهِ پورکان و نگو عینهو گلشن میمانه
نوکِ کوه یه برج داره صد سال دیگه بمانه

لُوِ روخانه میشی روستای کوشگکی دره
گمانم وینه باشه همچین جماعت نداره

قدیم آسیاب دبو داخل نوگان برارم
چون عرب گ نداره نوجان گردی ای خوارم

خور که خورشید میزنه بالا زِ کوه این محل
چقده صفا داره پندیر و نانِ جو عسل

دِهِ سیجان قدیما میان سنگلاخها دبو
واسن همینه که نام قدیم سنگان دبو

هر که پهنه سار بشو چاران و رویتش مینه
توی گودی جا داره بعضی چالان صدا مینه

سر زیارت کنار گور آب و شاه دژ جا بگیت
اون کسی قلّه میشو از این دهات قدم بگیت

کهنه روستایی دره قدیم بهش جِی میگوتن
چشمه سارانی داره همه ازش اُو میگیتن

گور آب و ابهَرَک و اَرِنگِه دی آخر جاست
هر کی بشو بدییه هیچ جا رِ دیگه نیمیخواست

آدران نزدیک آتشگاهِ آذران دره
دکهء پاسبانی اوّل آدران دره

قبلِ سد بندی خوزنکلایِ زیبایی دره
خانه و آبادی و بومی کرجی دره

اگه واریان میشی قایق و زورقی میخا
اونکه اونجه ساکنه هیچی زِ الله نیمیخا

کوشکِ بالا و رَزَکان بشی‌یَن به زیرِ اُو
جایِ دیگه‌ای بشَن ، دهات بِماندِش زیرِ اُو

مزرعه ونش داره مورود با صفا داره
سیبی که مورود داره، هیچ جای دنیا نداره

پلِ خواب داره کرج ، وَرزَن و نُشتُرو داره
به خدا هر جا بشی صفای جادّه نداره

کَـلوان و دُروان و گَـتِه دِه با هم همسایه اند
شاعری دُروان داره از تبارِ گودرزی اند

کَـلها و بستان داره، آیِگان و اَبیذَر داره
هر چه زیبایی دنیا به خدا کلها دره

دورِ سیرا اُو دره زیمینایِ سرسبز دره
لُوِ جادّه رِی زمینی لُوِ روخانه دره

تکیه سپه سالار و آسارا دنیائیه
شهزاده ابراهیم و غارِ خنک چه جائیه

کیاسر دره کنارش دوخانه‌واری دره
همه‌جا همسایهء دَردِه با صفا دره

خطر سیل فراوان داره لانیز به خدا
کل لانه بِساختی‌یَن قشنگی داره به خدا

دهِ شهرستانکم قباد ساسانی بساخت
معبد و آتشکده با چند بنا اوشان بساخت

سرک و شیلانک و گسیل چه جای با صفاست
گرماب و سرخ دره و میدانک، همچو
طلاست

شهزاده حسن میان ده حسنکدر دره
اوج زیبایی به فالیز و نساء و کوشگ دره

گاجره دبو قدیم معدن سنگ زغالی
دیزینی داره پر از اسکی بازای تهرانی

یه وارنگه رود دره پر از گیاه و سبزه است
گچسری دره که تاج سر معدنِ گچ است

غارِ یخ مُراد میانِ دهِ کهنه ده دره
مثل یخچال میمانه هرکی که یخچال نداره

آخرش آزادبر و نقطهء سرمای کرج
والَـک و لُـرچَک و اَشکارچَرِهء کلّ کرج

اگه “دلدار” دهاتی رِ زِ قلم بَـنگِـستیه
تو بدان عمدی نبو نوکِ قلم بشکستیه